Nic tak nie psuje życia jak kontakty z innymi ludźmi…

   „Badania dowodzą, że nic tak nie psuje życia jak kontakty z innymi ludźmi. Ale też nic go tak nie ratuje jak kontakty z innymi ludźmi.” To, że człowiek jest istotą społeczną wiemy od ponad 2300 lat. Grecki filozof Arystoteles twierdził, że człowiek musi żyć wśród innych ludzi i z nimi współpracować. Nasza świadomość i sposób bycia nie rozwijają się samoistnie, lecz właśnie w relacjach z innymi ludźmi, przede wszystkim z członkami naszej rodziny. To oni poprzez modelowanie – świadome lub nie – uczą nas odczuwania, myślenia i reagowania. Nasze dzieci obserwują nas i naśladują. To w jaki sposób i rozmawiamy z nimi, i ze sobą nawzajem, z innymi dorosłymi ma znaczenie (zob. NVC https://nvclab.pl/o-nvc/). Człowiek, volens – nolens, od urodzenia jest członkiem różnych wspólnot i grup, począwszy od rodziny właśnie. Także ukształtowany, dorosły człowiek potrzebuje kontaktu z innymi. Dobrze jest mieć świadomość, że są ludzie, którzy nas kochają, lubią, wspierają w trudnych chwilach, są tacy, którzy myślą podobnie i dlatego można z nimi współpracować dla osiągnięcia ważnych celów. To pomaga żyć – a mówiąc konkretniej – pomaga osiągać cele. I te osobiste – i te biznesowe.

   Co zrobić, żeby ułatwić sobie życie? Zastanowić się nad mocą codziennych, pozytywnych doświadczeń, bo one mogą zmieniać mózg – a zatem i życie – na lepsze. Kierunki najnowszych badań naukowych nad neuroplastycznością wskazują na ogromny potencjał nowoczesnych technik terapeutycznych wspierających procesy zmiany.  Plastyczność to trwałe przekształcenia w układach neuronów, a u podstaw wszystkich zmian plastycznych leży zmiana siły i liczby połączeń synaptycznych. Już mnie nieco mierzi porównywanie umysłu do mięśnia – ale trudno o bardziej obrazowe i celne porównanie. Nauka potwierdza prawdę, że przepływ naszych myśli i uczuć, stopniowo rzeźbi mózg. Tak jak regularne ćwiczenia fizyczne rzeźbią  sylwetkę.

    Wracając do mocy codziennych, pozytywnych doświadczeń. Siły wewnętrzne potrzebne do dobrego samopoczucia, radzenia sobie i odnoszenia sukcesów wbudowane są w strukturę mózgu.  Jednak, aby pomóc naszym praprzodkom w przetrwaniu, mózg wytworzył nastawienie negatywne, które działa niczym rzep na złe doświadczenia, a tarcza przeciw dobrym. Bezpieczniej było zakładać, że szmer to zwierz, który nas pożre niż zachwycić się pięknem dźwięku. Jednak już nie żyjemy w aż tak niebezpiecznym świecie. Mimo obecnej z nami pandemii zaryzykuję stwierdzenie, że nie ma wcale aż tak wiele sytuacji, które są zgubne i śmiertelnie niebezpieczne dla naszej egzystencji. Dzisiaj nie musimy każdego dnia walczyć o życie, ale nasz mózg nadal działa tak samo – każdą negatywną sytuację uznaje za zagrożenie i „pamięta” ją o wiele dłużej niż pozytywne doświadczenie.

   Mózg to najważniejszy organ naszego ciała i wszystko, co się w nim dzieje, determinuje to, o czym myślimy, co czujemy, co mówimy i co robimy. Wiele badań dowodzi, że kolejne doświadczenia  nieustannie zmieniają nasz mózg. Co możemy zrobić, w jaki sposób popracować nad sobą, żeby utorować drogę do osiągania celów sobie, swojej rodzinie? Zmieniając swoje struktury – poprzez codzienne „rzeźbienie mózgu”. Pamiętajmy, że najistotniejsze jest to, co faktycznie robimy, zarówno w myślach, jak i w otaczającym nas świecie. Dlatego też warto spróbować i zapoznać się z „empirycznymi metodami przekształcania przemijających stanów umysłowych w trwałe struktury neuronalne”. Mówiąc inaczej –  zbudować sobie szczęśliwy mózg. Jak to zrobić? Zachęcam do odsłuchania wykładu pani Anny Andrzejewskiej.